دل نوشته های طلبه

رامش ذهنی

هر که هستید و هر کجا زندگی می‌کنید، آرامش را به زندگی خویش دعوت کنید و آن را در ذهن خود جایگزین سازید. اگر کلام و رفتار شما قرین آرامش باشد بدون شک این ویژگی به دنیای اطراف شما نیز سرایت خواهد کرد. بخاطر داشته باشید، برای رسیدن به این وضعیت ، لازم است برخی قابلیتهای ویژه را در خود پرورش دهید و شرایط خاصی را در زندگی خویش ایحاد نمایید. رعایت نکات زیر مقدماتی است که به شما کمک می‌کند و در این مسیر گام بردارید.

راههای رسیدن به آرامش
یاد بگیرید که گاه مسائل را رها سازید.
بدین معنی که به هر مسئله‌ای دائما گره نخورید. وقتی همیشه و همه جا فکر مسائل خود هستید و به مرور آنها می‌پردازید، در واقع همیشه بار اضافی را با خود حمل می‌کنید، که این خود سبب ایجاد اضطراب و استرس در شما می‌گردد. بیاموزید که با یک ذهن رها و آزاد زندگی کنید. این امر به شما کمک می‌کند تا با هر محرک کوچک و یا مانع جزئی آشفته نشوید.

به خود و خدای خود ایمان داشته باشید.
اگر به خود و خدای خود ایمان داشته باشید، براحتی از عهده مشکلات زندگی برخواهید آمد و ثابت قدم و مطمئن در راه رسیدن به اهداف خود گام بر خواهید داشت.

مثبت اندیش باشید.
اگر دیدگاه مثبت اندیشی نداشته باشید، همه چیز می‌تواند بی‌فایده و بی‌ثمر باشد. داشتن نگرش مثبت و امید ، بهترین سلاح در مقابل ترس و اضطراب است.

نسبت به انتظارات و برنامه‌های خود واقع بین و منطقی باشید.
توانائیهای خود را در موقعیتهای خاص بشناسید و نسبت به عدم توانائیها و ضعفهای خود واقع بین باشید. هر چقدر نگرش شما نسبت به مسائل زندگی منطقی‌تر باشد، به آرامش بیشتری دست خواهید یافت.

نسبت به انسانها ، مهربانی بی قید و شرط خود را نثار کنید.
شما می‌توانید از دوستان ، همکلاسیهای خود شروع کنید. یاد بگیرید که آنها را بدون قید و شرط دوست بدارید، در مقابل ضعفهای آنها صبور باشید و خطاها و اهمال کاریهایشان را ببخشید. هر چقدر نسبت به دیگران بخشش بیشتری داشته باشید، احساس شادی و خرسندی بیشتری را تجربه خواهید کرد.

معنای فداکاری را لمس کنید.
دست بخشش داشته باشید، ولی انتظار بازگشت نداشته باشید. دیگران را به شیوه خودشان خوشحال کنید. به افراد بی پناه و یتیم و فقیر کمک کنید. برای آنهایی که خواهان یاری گرفتن از شما هستند پشت و پناه باشید، و بدون آن که منتی بر آنها نهید تکیه گاهشان باشید، هر چقدر بیشتر ببخشایید، از الزامات و قید و بندها بیشتر رها خواهید شد.

افکار خود را بازسازی کنید.
در افکار و عقاید خویش نسبت به شخص خود ، بازنگری کنید. بیاموزید در مقابل خویشتن صبور باشید و ارزشها ، استعدادها و مهارتهای خود را ارج نهید. خود را بدون هیچ قید و شرطی دوست بدارید. هر گونه ترس و تردید غیر منطقی که در مورد خود دارید، کنار بگذارید. اگر دیدگاه مثبت و سالمی را در مورد خود داشته باشید، یاد خواهید گرفت که خود را بدون قید و شرط قبول داشته باشید.

منبع:http://mohsenazizi.blogfa.com

حیات و روان:
روانشناسی شخصیت

نظر شما

پیشگوییها در قرآن
پس امروزجسد (بی جان)تورانجات می دهیم
تا زمانی که خودشان را تغییردهند
زوجیت در گیاهان
تأثير «بسم‌الله‌الرحمن الرحيم» بر آب زمزم
اهرام مصر وسخن قرآن درموردآن
شگفتی های قرآن

قرآن در زندگي بشر کجاست؟
زيبايى شناختى قرآن
ارزش وقت در قرآن
ظریفه های قرآنی
قرآن و آفرینش
شیوه های نوین درآموزش قرآن
اولین ها در سوره ها
کلام عرشی

دفعات تکرار واژه کتاب
منظور از ذكر كثير در سوره احزاب‌، آيه…
سلام.کلمه حسنا در قرآن آمده یا خیر؟چند…
ترک نماز و سوزاندن قرآن
کلمه اثم در کدام آیات آمده؟
نوشتن آیات بر قند
خواندن دعا در بین آیات سوره انعام
مدت زمان لازم برای رجوع در طلاق چقدر…

سوره آل عمران آیه 92
«لَنْ تَنالُوا الْبِرَّ حَتَّى تُنْفِقُوا مِمَّا تُحِبُّونَ وَ ما تُنْفِقُوا مِنْ شَيْ‏ءٍ فَإِنَّ اللَّهَ بِهِ عَليمٌ »
ترجمه :
نيكى را در نخواهيد يافت تا آن گاه كه از آنچه دوست مى‏داريد انفاق كنيد. و هر چه انفاق مى‏كنيد خدا بدان آگاه است.
مقدمه :
روشن است كه دست كشيدن از چيزى كه آن را دوست دارد و انفاق آن در راه خدا كار هر كس نيست و ايمانى محكم و عقيده‏اى راسخ مى‏خواهد و انسان بايد به درجه‏اى از ايمان برسد كه خوشنودى خدا را بر تمام چيزهايى كه نزد او محبوب و دوست داشتنى است ترجيح بدهد تا بتواند چنين كند. البته منظور آيه انفاق مال است آنهم مالى كه محبوب شخص است ولى مى‏توان آن را به بذل جان هم تعميم داد. بالاترين نيكويى آن است كه انسان از عزيزترين‏هاى خود در راه خدا دست بردارد همانگونه كه امام حسين (ع) در كربلا و روز عاشورا كرد.
نكات تفسيرى:
1-شرایط رسیدن به مقام بر ونیکی
الف: انفاق از آنچه محبوب و مورد علاقه است
ب-از مال حلال و پاكيزه باشد«يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا أَنْفِقُوا مِنْ طَيِّباتِ ما كَسَبْتُمْ وَ مِمَّا أَخْرَجْنا لَكُمْ مِنَ الْأَرْضِ وَ لا تَيَمَّمُوا الْخَبيثَ مِنْهُ ……»(بقره/267) اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد، از دستاوردهاى نيكوى خويش و از آنچه برايتان از زمين رويانيده‏ايم انفاق كنيد، نه از چيزهاى ناپاك و بد…..
ج-انفاق بدون هيچ منت وآزارى باشد «يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا لا تُبْطِلُوا صَدَقاتِكُمْ بِالْمَنِّ وَ الْأَذى»(بقره/264)
د-انفاق كننده انتظار مزد و قدرانى از طرف گيرنده انفاق را نداشته باشد«إِنَّما نُطْعِمُكُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لا نُريدُ مِنْكُمْ جَزاءً وَ لا شُكُوراً »(انسان/9)
ه-براى رسيدن به مقام نيكى لازم نيست همه دارايى انفاق شود بلكه با انفاق بخشى از آن نيز مى توان به مقام بِرّ رسيد «مِمَّا تُحِبُّون»مِن در مما تحبون براى تبعيض است.
2-آثار انفاق:
انفاق علاوه بر زدودن فقر و كمك به نيازمندان ارتقاى روحى و معنوى انفاق كننده را نيز در بر دارد زيرا چشم پوشى از چيزهاى مورد علاقه موجب شكوفايى روح سخاوت و گذشت شده و انسان را از قيد اسارت هاى مختلف مى رهاند.
3-داستان های شنیدنی در مورد عمل به این آیه:
1 -ابو طلحه انصارى، بيشترين درختان خرما را در مدينه داشت و باغ او محبوب‏ترين اموالش بود. اين باغ كه روبروى مسجد پيامبر صلى اللَّه عليه و آله واقع شده بود، آب زلالى داشت. رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله گاه و بى‏گاه وارد آن باغ مى‏شد و از چشمه‏ى آن مى‏نوشيد. اين باغِ زيبا و عالى، درآمد كلانى داشت كه مردم از آن سخن مى‏گفتند. وقتى آيه نازل شد كه «لَنْ تَنالُوا الْبِرَّ حَتَّى …» او خدمت پيامبر رسيد و عرض كرد: محبوب‏ترين چيزها نزد من اين باغ است، مى‏خواهم آن را در راه خدا انفاق كنم. پيامبر صلى اللَّه عليه و آله فرمود: تجارت خوبى است، آفرين بر تو، ولى پيشنهاد من آن است كه اين باغ را به فقراى فاميل و بستگان خويش دهى. او قبول كرد و باغ را بين آنان تقسيم نمود.
2- مهمانانى بر ابو ذر وارد شدند، ابو ذر گفت: چون من گرفتارى دارم، شما خودتان يكى از شتران مرا نحر و غذا تهيه كنيد. آنها شتر لاغرى را انتخاب كردند. ابو ذر ناراحت شد و پرسيد: چرا شتر فربه و چاق را نياورديد؟ گفتند: آن را براى نياز آينده تو گذاشتيم. ابو ذر فرمود: روز نياز من روز قبر من است‏
3 -وقتى فاطمه زهرا عليها السلام را در شب عروسى به خانه شوهر مى‏بردند، فقيرى از حضرت پيراهن كهنه‏اى خواست. فاطمه زهرا عليها السلام همان جا به زنان اطرافش فرمودند دور من را بگيريد بعد پيراهن نوى عروسيش را از تن بيرون آوردند وانفاق كردند وخود با همان پيراهن كهنه به خانه امير المومنين عليه السلام رفتند.
منابع :
1-قرآن مجيد
2-تفسير كوثر-يعقوب جعفرى
3-تفسير نمونه-آيت الله مكارم شيرازى‏
4-تفسير نور-حجت الاسلام قرائتى